رابطه ی بین هوش معنوی با خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی کاشان

مقدمه: هوش معنوی نوعی سازگاری و رفتار است که فرد را در جهت هماهنگی با محیط، سلامت، بهبود عملکرد، خلاقیت و غیره یاری می نماید. هدف تحقیق حاضر تحلیل« رابطه ی بین هوش معنوی با خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان» است. مواد و روش ها: نوع تحقیق حاضر توصیفی است. جامعه ی مورد نظر شامل همه ی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال تحصیلی 93-1392 می باشد که از میان آنها تعداد 194 نفر و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ی استاندارد هوش معنوی با 40 سؤال بسته ی پاسخ و پرسشنامه ی محقق ساخته ی خلاقیت دارای 20 سؤال با مقیاس پنج درجه ای لیکرت بود. روایی ابزارها، به صورت محتوایی مورد تأیید قرار گرفت. پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ی هوش معنوی 79/0 و خلاقیت 87/0 برآورد گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، t تک نمونه ای، تحلیل واریانس، رگرسیون) انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین هوش معنوی به میزان (37/0±58/3) و خلاقیت (42/0±70/3) بالاتر از حد متوسط (3) است. بین هوش معنوی و خلاقیت (40/0=r) رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. جدول رگرسیون نشان داد از بین مؤلفه های هوش معنوی فقط مؤلفه های ظرفیت تعالی و حل مسئله قابلیت پیش بینی خلاقیت دانشجویان را دارند. نتیجه گیری: طبق یافته ها، هوش معنوی بالاتر با خلاقیت بیشتر همراه است. از طریق توجه به رشد ابعاد هوش های معنوی، می توان زمینه های پرورش خلاقیت در دانشجویان را فراهم آورد و تا آنها بتوانند نقش خود را به عنوان دانشجویانی خلاق و نوآور در رشد و پیشرفت جامعه ایفا نمایند.